میکروب های زمینی سیستم ایمنی انسان را تهدید می نمایند ، فرازمینی ها خطری برای ماموریت های فضایی - بارازعلی

به گزارش خبرنگار فناوری خبرنگاران، میکروارگانیسم ها مانند باکتری و ویروس، می توانند فراتر از زمین نیز وجود داشته باشند، حتی برنامه هایی برای جستجوی نشانه های آن ها در مریخ و بعضی از قمر های زحل و مشتری نیز طراحی شده است. چنین میکروارگانیسم هایی ممکن است اساس آمینواسیدی داشته باشند.

دانشمندان دانشگاه آبردین اسکاتلند و اکستر انگلستان نحوه پاسخ سلول های ایمنی پستانداران به پپتید های دو اسیدآمینه ای را آنالیز کردند. این پپتید ها در کره زمین نادر هستند، اما معمولا در شهاب سنگ ها پیدا می شوند.

این مطالعه در موش ها که سیستم ایمنی مشابه انسان دارند انجام شد و نشان می دهد که میگروارگانیسم های فرازمینی می توانند تهدیدی برای ماموریت های فضایی و البته زمین باشند.

پروفسور نیل گو، معاون تحقیقاتی دانشگاه اکستر گفت: اکنون دنیا از چالش ایمنی ناشی از پاتوژن های کاملاً جدید مطلع است. به عنوان یک آزمایش نظری ما قصد داریم بفهمیم اگر در معرض میکروارگانیسم های سیارات یا ما ه های دیگر قرار بگیریم، چه اتفاقی خواهد افتاد؟ ساختار های آلی غیرمعمولی خارج از زمین وجود دارند و می توان از آن ها برای ساخت سلول های میکروبی استفاده کرد.

آیا سیستم ایمنی در صورت کشف و حضور تصادفی این میکروارگانیسم ها روی زمین می تواند پروتئین های فرازمینی را شناسایی کند؟ محققان واکنش سلول های T که در سیستم ایمنی اهمیت دارند را نسبت به پپتید های حاوی اسید آمینه موجود در شهاب سنگ ها آنالیز کردند. این اسیدهای آمینه ایزوآنالین و اسید آلقا- آمینوایزوبوتریک نام دارند که به ندرت در زمین یافت می شوند.

زندگی روی زمین به 22 اسیدآمینه ضروری وابسته است. محققان فرض کردند که شکل های مختلف زندگی در محیط زیست ممکن است آن ها را در خود داشته باشند. آن ها پپتید های خارجی حاوی اسیدآمینه های نادر زمین را بصورت شیمیایی سنتز نموده و میزان شناسایی آن ها توسط سیستم ایمنی بدن پستانداران را آنالیز کردند.

نتیجه آزمایش نشان داد که سلول های ایمنی به پپتید های فرازمینی 15تا 61 درصد پاسخ دادند درصورتی که سطح فعالیت آن ها درمقابل پروتئین های سطح زمین 82 تا 91 درصد است. این پپتید های خارجی در پستاندارن پردازش شده و سلول های T برای پاسخ به آن ها فعال می شوند، اما این پاسخ نسبت به پپتید های معمولی زمینی کمتر است؛ بنابراین تماس با میکروارگانیسم های فرازمینی یک خطر ایمنی برای ماموریت های فضایی که هدفشان شناسایی موجودات سیارات دیگر است به حساب می آید. این تهدید همیشه وجود دارد، زیرا کشف آب در بعضی مکان های منظومه شمسی احتمال حیات میکروبی فرازمینی را افرایش داده و حتی می تواند به طور اتفاقی وارد اکوسیستم زمین گردد.