به بهانه پخش فصل دوم سریال سیلو از آدینه ، تفسیر فلسفی و اجتماعی از این سریال - بارازعلی

خلاصه فصل یک

فصل اول سیلو با معرفی جولیت نیکولز شروع می گردد که در سیلوی بسته و ناشناخته زندگی می نماید؛ مکانی زیرزمینی با قوانینی سخت گیرانه و حکومتی که ادعا می نماید فضای بیرون آلوده و غیرقابل زندگی است. جولیت که به عنوان یک مهندس جوان و کنجکاو مشغول به کار است، به تدریج به حقایقی درباره این مکان مشکوک می گردد. او با مرگ دوستانش و مشاهده ناهماهنگی هایی در مقررات و واقعیت، به جستجوی رازهای سیلو می پردازد. در این مسیر، او به سرنخ هایی درباره نقش گروه های حاکم بر سیلو و کوشش های آن ها برای حفظ قدرت دست می یابد و متوجه می گردد که کنترل بر اطلاعات و ترس از دنیای بیرون، پایه های این حکومت را تشکیل می دهند.

در ادامه، جولیت با شخصیت هایی همانند هولستون و آلیسون بکر آشنا می گردد که به نوعی مخالف نظام حاکم هستند و به او در مسیر جستجوی حقیقت یاری می نمایند. این دو شخصیت، هرکدام با گذشته ها و انگیزه های خود، کوشش دارند از حقیقتی که بر آنان مخفی نگه داشته شده پرده بردارند. جولیت، با پافشاری و جسارت خود، پیروز به کشف اسراری می گردد که نشان می دهد بسیاری از باورهای سیلو نادرست و ساخته حکومت اند…

تفسیر اجتماعی و فلسفی از سریال سیلو

سریال سیلو در لایه های زیرین خود، به مفاهیم عمیقی چون قدرت، کنترل، و ترس می پردازد و این ها را به عنوان ابزارهایی برای مهار و دستکاری درک انسان ها به تصویر می کشد. در این دنیای بسته، مردم به دنیایی مصنوعی محدود شده اند که تحت نظارت و قوانین سخت گیرانه ای اداره می گردد. قوانین سیلو به گونه ای است که هرگونه کنجکاوی درباره حقیقت و دنیای بیرون را ممنوع و خطرناک اعلام می نماید. این روش حکومت بر ترس و ناآگاهی بنا شده و هدفش مهار تفکر و حفظ قدرت است.

سیلو به مثابه جامعه ای مینیاتوری از دنیای واقعی، نشان می دهد که چگونه اطلاعات محدود و تحریف شده می تواند دیدگاه های مردم را کنترل کند. در دنیای سیلو، همه چیز برای کنترل افکار و باورهای مردم طراحی شده است. کنترل اطلاعات به حدی جدی است که حتی بعضی از ساکنان سیلو به درستی نمی دانند بیرون چه اتفاقاتی در جریان است و آیا اصلاً دنیایی بیرون وجود دارد یا خیر. این مسأله به نوعی انعکاس دنیای واقعی است که در آن نیز اطلاعات و باورهای عمومی به شدت تحت تاثیر رسانه ها و نهادهای قدرت قرار دارند.

حقیقت و دستیابی به آن جزئی اساسی از سریال است. در این سریال این سوال مطرح می گردد که آیا انسان ها باید همواره حقیقت را بدانند یا اینکه گاهی نادانی به نفع آرامش آنان است. این سؤال به ویژه در دنیای سیلو اهمیت پیدا می نماید، جایی که هرکس در پی حقیقت برود، بلافاصله با مجازات های سنگین روبرو می گردد. این مسأله به نوعی اشاره به چالش هایی است که افراد در دنیای واقعی نیز با آن ها روبرو می شوند؛ اینکه آیا جستجوی حقیقت به ریسک های بزرگش می ارزد یا خیر.

سریال سیلو بعلاوه به موضوع قدرت و فساد می پردازد و نشان می دهد که چگونه قدرت، حتی در دنیایی بسته و محدود، می تواند به انحراف و ظلم بینجامد. سیلو با ساختار قدرتی که بر ترس و ناآگاهی مردم تکیه دارد، به مردمش اجازه نمی دهد که سرنوشت خود را به دست بگیرند و به همین علت، یک جامعه محدود و محافظه کار را به تصویر می کشد. این ساختار قدرت، توانایی های انسان ها را سرکوب می نماید و از آن ها افرادی منفعل و وابسته می سازد که به شدت از تغییر هراس دارند.

سیلو بعلاوه مسائلی چون فردگرایی و نقش یک فرد در برابر جامعه را مطرح می نماید. جولیت، با وجود خطراتی که به علت جستجوی حقیقت با آن ها روبرو می گردد، نمایانگر روحیه ای است که در برابر محدودیت ها و اجبارها ایستادگی می نماید. او با کنجکاوی و جستجویش به دیگران نشان می دهد که چگونه می توان در برابر سیستم هایی که هدفشان سرکوب آزادی و خلاقیت است، مقاومت کرد. داستان او به نوعی تمثیل از افرادی است که در دنیای واقعی در پی تغییر و پیشرفت هستند و اغلب با مقاومت ها و محدودیت ها روبرو می شوند.

دست آخر باید گفت که سریال سیلو بینندگان را به تأمل در خصوص معنای زندگی، آزادی و حقیقت وامی دارد. آیا واقعاً زندگی در دنیایی بسته و محدود، با تمام آسایش های مادی آن، ارزش زندگی کردن دارد؟ آیا انسان ها باید به خاطر امنیت و آرامش، از حقیقت و آزادی خود دست بکشند و خود را محدود به واقعیتی مصنوعی نمایند؟ این پرسش ها در دل داستان سیلو نهفته است و با دنبال کردن سرنوشت جولیت و جستجوی او برای رسیدن به دنیای واقعی، به چالشی برای بینندگان تبدیل می گردد. سیلو به نوعی از تماشاگر می خواهد که در دنیای واقعی هم به سوالات مشابهی فکر کند و از خود بپرسد که آیا ارزش های اصیل زندگی، در فضایی محدود و بدون آزادی همچنان معنای واقعی خود را دارند یا خیر.