با پیرگوشی چه کار کنیم؟ - بارازعلی

با پیرگوشی چه کار کنیم؟

افراد مسن که دچار اختلال شنوایی شده اند ممکن است افسرده شده یا خود را از ارتباط با دیگران منزوی نمایند تا از فهم نادرست عبارات گفته شده شرمسار نشوند. آنها ممکن است به بعضی از خویشاوندان و آشنایان هم لب زدن و سخن گفتن به صدای بلند را عمدی و به قصد آزار بدانند. بسیار ساده اتفاق می افتد که فرد سالمندی به اشتباه حواس پرت، بی مسوولیت و بی تفاوت به نظر آید، در حالی که تنها مشکل شنوایی دارد!

انواع ناشنوایی

پیرگوشی شایع ترین مشکل شنوایی در افراد سالمند است. در حقیقت به نظر می رسد در افراد بالای 50 سال، سالانه توان شنوایی اندکی افت می نماید. پیرگوشی افت شنوایی است که منتج از تغییرات حاصله در گوش میانی است. افراد مبتلا به این نوع کم شنوایی ممکن است لحظات دشواری را در رابطه با شنیدن صحبت های دیگران تجربه نمایند و یا حتی از شنیدن صداهای بلند ناتوان باشند. سرعت این تغییرات اندک بوده و آن گونه که رنگ موی افراد با سرعت های متفاوت به سپیدی می گراید، سرعت پیشرفت پیرگوشی هم در افراد گوناگون، فرق دارد. وزوز گوش هم در افراد سالمند شایع است. وزوز از موارد تشخیص بسکمک از بیماری های و ناهنجاری شنوایی است. اشخاص مبتلا به آن صداهایی همانند زنگ زدن، زلزله و... را در گوش فرد می شنوند. این مساله ممکن است از طریق موم گوش، عفونت، مصرف بی رویه آسپرین و بعضی داروهای میکروب کش (آنتی بیوتیک)، درگیری عصب مربوطه و ... ایجاد شده باشد. اغلب دلیل صدای زنگ یافت نمی گردد. وزوز می تواند متناوب بوده یا تنها به صورت موقت طی دوره هایی تجربه شده و سپس به کلی قطع گردد و دیگر هرگز به سراغ شخص نیاید.

ناشنوایی هدایتی در بعضی سالمندان زمانی رخ می دهد که امواج صوتی در حال عبور از گوش میانی به سمت گوش داخلی، با ممانعت فیزیکی روبه رو می گردد. وجود موم در کانال گوش، تجمع مایع در گوش میانی، رشد غیر طبیعی استخوانی یا عفونت گوش میانی می تواند این ناشنوایی را به وجود آورد. ناشنوایی حسی عصبی در زمان آسیب به بخش هایی از گوش داخلی یا عصب شنوایی ایجاد می گردد. درجه ناشنوایی می تواند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشد. این ناشنوایی ممکن است از نقایص زمان تولد، آسیب به سر، توده ها، بیماری ، بعضی داروهای طبی خاص، گردش خون ضعیف و موضعی، فشارخون بالا یا سکته مغزی ناشی شده باشد.

4 توصیه به سالمندان کم شنوا

1) به دیگران مشکل خود را بگویید.

2) از آنها درخواست کنید رو به شما نمایند، کندتر و با وضوح بیشتر سخت گویند و فریاد نزنند!

3) به صحبت های بیان شده و حالات صورت و ژست های او توجه کنید.

4) بگذارید شخص سخنگو بداند که صحبت هایش را متوجه نشده اید. از او بخواهید که جمله مزبور را دوباره تکرار نموده یا در صورت ثقیل بودن، با عبارات دیگر بیان کنید.

... و اما سمعک

اگر شما در شنوایی خود مشکلاتی دارید، پزشک شما ممکن است به شما سمعک را پیشنهاد کند. سمعک وسیله کوچکی است که روی گوش نصب می گردد و صداها را بلندتر می نماید. پیش از خرید سمعک شما باید ارزیابی طبی کتبی یا امضایی مبنی بر نداشتن احتیاج به ارزیابی پزشکی دیگر همراه خود داشته باشید. انواع متفاوتی از سمعک وجود دارد. یک شنوایی سنج اندازه شنوایی شما را در کنار توان درک گفته ها، سهولت کاربرد دستگاه در نظر گرفته و آن گاه اقدام می نماید. او طراحی ویژه ای را به شما پیشنهاد داده و برترین سمعک متناسب با احتیاجهای شما را معرفی می نماید. در زمان خرید سمعک توجه داشته باشید که در حال تهیه یک محصول و یک سرویس خدمات رسانی هستید. شما باید دستورات مناسب برای به کارگیری آن را به کار ببرید و در مدت ضمانت، تعمیرات لازمه روی آن انجام دهید. اطمینان حاصل کنید که سمعک شما به طور کامل بر احتیاجهای شما منطبق است. گران قیمت ترین محصول ممکن است برترین نوع آن برای شما نباشد در حالی که یک محصول مقرون به صرفه تر می تواند احتیاجهای شما را دفع کند. مطلع باشید که کاربرد بسکمک از سمعک ها راحت نیست. انجام این کار اغلب در اثر تمرین آسان تر می گردد. سعی کنید یک فروشنده سمعک بیابید که مهارت کافی برای کمک رسانی به شما در طول مدتی که در حال عادت کردن به سمعک جدیدتان هستید، داشته باشید.

9 توصیه برای مواجهه با سالمندان کم شنوا

1) رو به شخص مزبور و با وضوح با او سخن بگویید.

2) در محلی صحبت کنید که نور کافی و سر و صدای زمینه ای کمی داشته باشد.

3) با وضوح صحبت نموده و سرعت مناسبی برای کلام خود در نظر بگیرید، دهان خود را نپوشانید و در حین مصاحبه از خوردن و آدامس جویدن و امثالهم بپرهیزید.

4) از تغییرات حالت صورت برای هدایت مفید به شخص بهره ببرید.

5) جمله خود را در صورت احتیاج تغییر داده و تکرار کنید.

6) شکیبا بوده و مثبت اندیش و آرام باشید.

7) بپرسید چگونه می توانید کمکی به فرد کم شنوا طرف صحبت نکنید.

8) جلساتی راه بیندازید تا در آن همه سخنرانان در دید دیگران قرار داشته و مجهز به میکروفون باشند.

9) شخص مبتلا را در کلیه مباحث مرتبط با وی شرکت دهید تا احساس انزوا و طردشدگی به او دست ندهد.

منبع:http://www.salamat.com

منبع: راسخون