اردشیر سنایی: ایران و آمریکا علاقه مند به افزایش تنش بیشتر نیستند - بارازعلی

اگر علاقمند به دریافت بهترین خدمات بورسیه تحصیلی آمریکا هستید با ما همراه شوید، با مجری مستقیم ویزای تحصیلی آمریکا، با دریافت مشاوره رایگان از مجربترین تیم مهاجرتی آمریکا، بهترین مسیر را به سوی دانشگاه های آمریکا انتخاب کنید.

اردشیر سنایی در گفت وگو با خبرنگاران اظهار کرد: به نظر من در بحث هسته ای که مهمترین بحث اصلی سیاست خارجی کشور است به یک بن بست عجیبی وارد شده ایم و راه چاره برای خروج از این بن بست را تا چند وقت آینده نمی بینم. معتقدم تا زمانی که مشکل در بحث هسته ای مشکل حل نگردد مسایل به همین شکل باقی است. از طرفی خروج و حل و فصل بحث هسته ای به مذاکره دو طرف اصلی ایران و آمریکا منوط است که برجام هم حاصل مذاکرات پنهانی و سپس علنی این دو کشور بود.

این کارشناس مسایل بین الملل گفت: در نگاه خوشبینانه ایران بر این تصور بود که به مقاومت حداکثری تا انتخابات 2020 در آمریکا ادامه می دهد و ترامپ به دور دوم نمی رود اما در نگاه بدبینانه این است که ترامپ در انتخابات آینده پیروز گردد و این فشار حداکثری و تحریم ها ادامه یابد. از این رو باید ترامپ را تا سرانجام 2024 در نظر بگیریم و این که در این مدت ایران تا چه اندازه می تواند به مقاومت در برابر فشارها بپردازد.

وی معتقد است: در شرایطی که فروش نفت ایران به صفر نزدیک می گردد و تعاملات مالی و بانکی بین المللی و دو جانبه دیگر وجود ندارد و از سویی پیش بینی می گردد با از بین رفتن برجام مساله ایران دوباره در شورای امنیت سازمان ملل مطرح و تحریم های بین المللی نیز درباره ایران اعمال گردد، مسئولان کشور باید محاسبه بلندمدت و دقیقی از شرایط سیاسی، اجتماعی و مالی داخلی، منطقه ای و بین المللی داشته باشند.

این استاد دانشگاه در پاسخ به این که با وجود تنش های اخیر میان ایران و آمریکا آیا تا انتخابات 2020 شاهد افزایش بیشتر این تنش ها خواهیم بود؟ گفت: در واقع امکان یک تنش فراینده دیگر مثل آنچه در چند وقت اخیر رخ داد را کم می بینم؛ نه ایران و نه آمریکا علاقه مند به افزایش تنش بیشتر نیستند.

سنایی درباره دیدگاه های متفاوت میان مسئولان ارشد و اجرایی کشور برای چگونگی مقابله با تحریم ها و فشار حداکثری اظهار کرد: فکر می کنم بخشی از جریان حکومت تمایل دارد که مشکل به گونه ای از راه دیپلماسی و مذاکره حل گردد و از بن بست به وجود آمده خارج شد اما کلیت نظام این را نمی پسندد. طرح این دیدگاه از سوی مسئولان به طور علنی و در افکار عمومی می تواند دو جنبه داشته باشد اول این که سعی دارند مقداری فشار را از دولت بردارند و به نوعی از آنها سلب مسئولیت گردد مبنی بر این که آنها می خواهند مساله حل گردد اما نمی گذارند و از سویی مطرح کردن این مسایل مطالبات مردمی را افزایش می دهد.

این استاد دانشگاه توضیح داد: اگر واقعا بخشی از حاکمیت و نظام اعتقاد دارند که باید به شکلی مشکل کشور در مواجهه با فشارها و تحریم ها حل گردد و دیپلماسی می تواند این کار را انجام دهد باید در سطوح عالی این موضوع پیگیری گردد و با منطق و استدلال بر تصمیمات نظام تاثیر بگذارند. کشاندن این مباحث به سطح عمومی جامعه جز این که القاء نوعی دوگانگی و مسائل داخلی است نتیجه دیگری ندارد.